wspólna własność

См. также в других словарях:

• własność — ż V, DCMs. własnośćści, blm 1. «to, co ktoś posiada, czego jest właścicielem, co do kogoś należy; rzecz własna, mienie, majątek» Własność osobista, prywatna, społeczna. Wspólna własność. Własność dziedziczna, publiczna, spółdzielcza. Drobna… …   Słownik języka polskiego

• wspólny — wspólnyni «odnoszący się w równym stopniu do wielu osób, rzeczy, zwłaszcza: należący do wielu, używany przez wielu, przez wielu razem zrobiony; dla wielu w równym stopniu charakterystyczny» Wspólna praca. Wspólna zabawa. Wspólna własność. Wspólne …   Słownik języka polskiego

• dorobek — m III, D. dorobekbku, N. dorobekbkiem, blm 1. «to, czego się ktoś dorobił; majątek, mienie» Dorobek narodowy. Całoroczny dorobek. Dorobek wielu lat pracy. Dorobek całego życia. ∆ praw. Wspólny dorobek «przedmioty nabyte w czasie trwania… …   Słownik języka polskiego

• osobisty — osobistyści 1. «odnoszący się do danej osoby, będący własnością danej osoby, właściwy danej osobie; własny, prywatny» Bagaż osobisty. Sekretarz osobisty. Osobisty czar. Zapomnieć osobistych uraz. Mieć do kogoś sprawę osobistą. Przyjść do kogoś w… …   Słownik języka polskiego

• współwłasność — ż V, DCMs. współwłasnośćści, blm praw. «wspólna z kimś własność czegoś; prawo własności dotyczące tej samej rzeczy, przysługujące kilku osobom, które mogą rozporządzać jedynie swoim udziałem, całością zaś tylko wspólnie» …   Słownik języka polskiego

• współwłasność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. współwłasnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} wspólna z kimś własność, prawo posiadania, użytkowania danej rzeczy; prawo własności jednej rzeczy posiadane równocześnie przez kilka osób, które mogą dysponować… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień